Hayatını kaybeden Sezai Karakoç’un “Mona Roza” şiirinde adına akrostiş yaptığı Muazzez Akkaya konuştu

Şair, muharrir ve düşünür Sezai Karakoç, hayatını sürdürdüğü İstanbul’da vefat etti. 88 yaşında ortamızdan ayrılan Karakoç, Türk edebiyatının öncü muharrirlerindendi.

Türk edebiyatını acı kaybının akabinde Sezai Karakoç’un Mona Roza şiirinde ismine akrostiş yaptığı platonik aşkı Muazzez Akkaya konuştu.

“BEN SEBEP OLMADIM İNŞALLAH”

Odatv’ye açıklamalarda bulunan Muazzez Akkaya çok üzgün olduğunu belirtti. Akkaya “Hay Allah üzüldüm. Evlenmemiş olmasına üzüldüm açıkçası keşke o kadar bağlı olmasaydı. Yani ben sebep olmadım İnşallah…” sözlerini kullandı.

“ONUN KEYİFLİ OLMASINI İSTERDİM”

“YAKINLIK DUYAMADIM”

Sezai Karakoç’un akrostişler yazdığı o günleri Akkaya şöyle anlattı:

“Mono Roza şiirinden ikinci sınıfa haber dar olmuştum. Tıpkı sınıfı paylaştığım Altan Öymen’in eşi Aysel Öymen çok hoşlar şiirler yazan biri var demişti. Şiir gecesi olmuştu, o şiiri okumuştu. Valla yakınlık duyamadım. Çalışkan bir arkadaştı. Lakin pek düşünmüyordum tıpkı sınıftan biriyle… Cemal Süreya ile birebir sınıftaydık. O da cebime şiirler koyuyordu. Evlendi yuva kurdu.”

MONA ROZA ŞİİRİ

Mona Roza, siyah güller, ak güller

Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak

Kanadı kırık kuş merhamet ister

Ah, senin yüzünden kana batacak

Mona Roza siyah güller, ak güller

Ulur aya karşı kirli çakallar

Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa

Mona Roza, bugün bende bir hal var

Yağmur iğri iğri düşer toprağa

Ulur aya karşı kirli çakallar

Açma pencereni perdeleri çek

Mona Roza seni görmemeliyim

Bir bakışın ölmem için yetecek

Anla Mona Roza, ben bir meczubum

Açma pencereni perdeleri çek…

Zeytin ağaçları söğüt gölgesi

Bende çıkar güneş aydınlığa

Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi

Seni hatırlatıyor her vakit bana

Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi

Zambaklar en ıssız yerlerde açar

Ve vardır her yırtıcı çiçekte gurur

Bir mumun arkasında bekleyen rüzgar

Işıksız ruhumu sallar da durur

Zambaklar en ıssız yerlerde açar

Ellerin ellerin ve parmakların

Bir nar çiçeğini eziyor üzere

Ellerinden muhakkak oluyor bir bayan

Denizin tabanında geziyor üzere

Ellerin ellerin ve parmakların

Vakit ne de çabuk geçiyor Mona

Saat on ikidir söndü lambalar

Uyu da turnalar girsin rüyana

Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar

Vakit ne de çabuk geçiyor Mona

Akşamları gelir incir kuşları

Konar bahçenin incirlerine

Kiminin rengi ak, kimisi sarı

Ahhh! beni vursalar bir kuş yerine

Akşamları gelir incir kuşları

Ki ben Mona Roza bulurum seni

İncir kuşlarının bakışlarında

Hayatla doldurur bu boş yelkeni

O pak bakışlar su kenarında

Ki ben Mona Roza bulurum seni

Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza

Şimdi dinlemedin benden türküler

Benim aşkım sığmaz o denli her saza

En hoş şarkıyı bir kurşun söyler

Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza

Artık inan bana muhacir kızı

Dinle ve kabul et itirafımı

Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı

Alev alev sardı her tarafımı

Artık inan bana muhacir kızı

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak

Meyvelar sabırla olgunlaşırmış

Bir gün gözlerimin ta içine bak

Anlarsın ölüler niye yaşarmış

Yağmurlardan sonra büyürmüş başak

Altın bilezikler o kokulu cilt

Yanıt versin bu kanlı kuş tüyüne

Bir tüy ki can verir bir gülümsesen

Bir tüy ki kapalı gece ve güne

Altın bilezikler o kokulu deri

Mona Roza siyah güller, ak güller

Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak

Kanadı kırık kuş merhamet ister

Aaahhh! senin yüzünden kana batacak!

Mona Roza siyah güller, ak güller

Haberler.com – Son Dakika Haberleri