Türkiye’de diyabet artış hızı Avrupa’dan 3 kat daha yüksek

Diyabet hastalığından korunmaya yönelik ulusal ve milletlerarası projeler yürüten Türkiye Diyabet Vakfı, D 2020: Vizyon ve Gayeler Programı Sonuç Raporuna dair değerli açıklamalarda bulundu. Türkiye’nin diyabetin süratle yayıldığı ülkelerin başında geldiğinin belirtildiği raporda, “Türkiye’de diyabet artış suratı dünyadan 2 kat, Avrupa’dan 3 kat daha yüksektir” bilgilerine yer verildi.

Türkiye Diyabet Vakfı toplumun diyabet konusunda bilinçlenmesi, diyabet artış suratının denetimi, diyabetli hastanın bakım, izlem ve ömür kalitesinin artırılması için yol haritasını kıymetlendirmek emeliyle Dünya Sıhhat Örgütü (WHO) Avrupa Ofisi, Milletlerarası Diyabet Federasyonu (IDF), Sıhhat Bakanlığı ve 24 meslek kuruluşunun iştirakiyle 2010 yılında “DİYABET 2020; VİZYON VE HEDEFLER” projesini başlattı. Yapılan iki çalıştay sonrası 600 sayfalık iki kitap yayınlandı.

DİYABETLİ SAYISININ 2030’DA 578 MİLYONA ÇIKACAĞI VARSAYIM EDİLİYOR

2019 yılında Milletlerarası Diyabet Federasyonu (IDF) bilgilerine nazaran dünyada 20-79 yaşları ortasında iddiası 463 milyon diyabetli bulunmaktaydı. Bu sayı, bu yaş kümesindeki dünya nüfusunun yüzde 9,3’ünü oluşturuyordu. 2030 yılına kadar bu sayısının 578 milyona, 2045 yılına kadar ise 700 milyona ulaşacağı IDF tarafından ön görülüyor. Dünyada, 1,1 milyon çocuk ve ergenin Tip 1 diyabet olduğu varsayım ediliyor.

TOPLUMSAL ŞUURU YÜKSELTMEMİZ GEREKİYOR

Türkiye’de diyabetli hastaların yalnızca yüzde 34’ünün diyabet konusunda bilgi sahibi olduğunu söyleyen Prof. Dr. Mehmet Sargın, toplumsal diyabet farkındalığını sağlıklı bireylerin, diyabet açısından risk altındaki bireylerin, diyabetli bireylerin, sıhhat çalışanlarının, sıhhat yöneticilerinin ve devlet yöneticilerinin farkındalığı ile mümkün olacağına dikkat çekti. Sargın, bilinçlendirmede hasta eğitimleri, e-nabız sisteminde sürekliliği olan tarama bilgileri, 1’inci basamakta aile doktorlarının takibi, toplumsal medyada denetimli bağlantı ile daha yeterli bir noktaya taşınabileceğini, bu bahiste çalışan sivil toplum kurumlarıyla temasın arttırılmasının yararını vurguladı.

DİYABETTEN KORUNMANIN YOLU SAĞLIKLI BESLENME VE KÂFİ FİZİKÎ AKTİVİTEDEN GEÇİYOR

Topluma hareket alışkanlığının kazandırması gerektiğini vurgulayan Prof. Dr İbrahim Şahin, “Güneydoğu Anadolu mutfağından kaynağını alan ulusal fastfood diyabeti hızlandırıyor” dedi. Büyük kentlerdeki yüksek nüfus ve yeşil alanların azlığı nedeniyle nizamlı spor ve aktivitenin hudutlu olduğuna değinen Prof. Dr. İbrahim Şahin, lokal idarelerin topluma hareketli hayat imkanları sağlayacağı bisiklet kullanımı da içeren projelere öncelik vermesine vurgu yaptı. Şahin, eğitim kurumlarında ve toplu beslenme yapılan işyerlerinde sağlıklı beslenme işlerliği kazandırılması gerektiğini, buralarda diyetisyen bulunması gerektiğini söyledi.

EN DEĞERLİ ÖGE DİYABETLİ HASTANIN EĞİTİMİDİR

Türkiye’de 8,5 milyon ilaç kullanan diyabetli hastanın eğitimini 600 Endokrinoloji Uzmanı ve 650 diyabet hemşiresi ile yürütmenin mümkün olmadığını söyleyen Prof. Dr. Oğuzhan Deyneli, hasta eğitiminde diyabet eğitimli hemşirelerin ve diyetisyenlerin bulunmasının değerine, ayak bakımında podiatristlerin Türkiye’de süratle atanması gerektiğine, eczacıların daha etkin rol alabileceğine, uzmanlaşmış diyabet merkezlerinin yaygınlaştırılmasına acil gereksinim olduğuna dikkat çekti.

DİYABET TEDAVİSİNDE TAKIM ÇALIŞMASI DEĞERLİ

Prof. Dr. Erol Bolu, birinci basamak sıhhat hizmetleri güçlendirilerek bütünleşik sıhhat hizmeti/ takım hizmetinin verilmesinin sağlanmasına vurgu yaptı. Teletıp uygulamalarının yaygınlaştırılmasıyla hastaların konutlarında sağlam ve dijital olarak takiplerinin mümkün olduğunu, lakin bu alanda yeni düzenlemelere muhtaçlık olduğunu söyleyen Bolu, hastanın etkin iştirakinin fark yarattığını, bunun da eğitimle mümkün olacağını belirtti. Bolu, dijital entegre hasta kayıt takibi, e-konsültasyon, olumlu performans uygulaması üzere uygulamalarla kronik hastalık denetiminde süratli yol alınabileceğini vurguladı.

TEDAVİDE VERİLEN İLACIN BAŞARISI HASTANIN EĞİTİMİYLE BİRLEŞİNCE ARTIYOR

Hastaya kaliteli vakit ayırmak gerektiğini söyleyen Prof. Dr. Ahmet Kaya ve Prof. Dr. İlhan Ehil düzgün bir diyabet idaresi için şimdiki, kolay, anlaşılır ve uygulanabilir rehberlerle birlikte 1. basamakta tedavinin başlanmasının kıymetine, 2. ve 3. basamağa çok gerekli olayların sevk edilmesine, böylelikle sistemde verimli bir akış sağlanacağına vurgu yaptı. Kaya ve Uzman, hasta-hekim alakasında kronik hastalık idaresinde, çoklu organ yetmezliği oluşturan diyabet üzere hastalıkların klinik kıymetlendirme, eğitim üzere hizmetlerinde vakit baskısının olumsuzluk yarattığını, diyabet hastalarının takibi için merkezi kayıt sisteminin değerli olduğunu, diyabet konusunda yetişmiş ehil sıhhat çalışanı ve uzmanlaşmış merkezlerin yaygınlaşması gerektiğini belirtti.

“TÜRKİYE’DE HASTANIN İLACA ERİŞİMİNDE ÖNEMLİ EŞİTSİZLİK VAR”

“Bazı diyabet ilaçlarının gereksiz yere çok sarfiyatı varken, kimi yeni ilaçlara ulaşımda önemli pürüzler vardır” diyen Prof. Dr. M. Temel Yılmaz ise “İyi tedavi edilemeyen diyabet, en yüksek mevt nedenleri ortasında olan birçok kronik hastalığın hazırlayıcısıdır” dedi.

Prof. Dr. M. Temel Yılmaz diyabet alanında tesir düzenekleri ve aktiflik oranları birbirinden farklı onlarca yeni ilacın pazara girdiğini, lakin yeni pazara giren ilaçların büyük bir kısmının Türkiye’de bulunmadığını söyledi. Mevcut kimi ilaçların endikasyon dışı ve gereksiz yere çok kullanımının devletin ilaca yaptığı ödeme yükünü artırdığını ve bu nedenle hastanın yeni tedavi seçeneklerine ulaşımını engellediğini paylaştı. Yılmaz, Sıhhat Bakanlığı’nın yaptığı bedelli çalışmalar olduğunu lakin bu çalışmaların genişletilmesi öbür ilgili bakanlıkların, belediyeler üzere mahallî idarelerin, STK’ların bulunduğu geniş platformların etkin hale getirilmesiyle obezite ve diyabetle gayrette daha faal adımların atılmasının mümkün olacağını söyledi.

BİLİŞİM ÇAĞINA SÜRATLİ AYAK UYDURABİLİRSEK DİYABET DENETİMİNDE İŞİMİZ KOLAYLAŞABİLİR

Prof. Dr. Mustafa Kemal Balcı, “Hızlanan internet uygulamalarıyla hem hastaların hem diyabet sıhhat takımlarının online eğitimlerinin geliştirilmesi bu sıkıntıyla çabaya takviye olacaktır. Online sıhhat danışmanlık hizmetlerinin faal ve gerçek bir formda yürütülmeli ve alt yapının süratlice oluşturulması gerekir” dedi.

SIHHAT İKTİSAT ÇALIŞMALARINA MUHTAÇLIK VAR

“Diyabet ve komplikasyonları, yüksek tıbbi maliyetler, üretkenlik kaybı, erken vefat ve hayat kalitesinin düşmesine yol açarak değerli derecede ekonomik yüke neden olmaktadır” diyen Prof. Dr. Hasan İlkova, maliyetin değerli kısmının komplikasyonlar (görme sıkıntıları, böbrek yetmezliği, kalp-damar hastalıkları, ayak-bacak amputasyonları) olduğunu vurguladı. İlkova, “Yani bu hastalık denetim edilebilirse maliyeti azalır. Yeni tedaviler/cihazlar/programlar hastalara yarar sağlıyor, hastalığın direkt yahut dolaylı maliyetlerine kısa/orta/uzun vadede olumlu tesir yapıyorsa, yanlışsız sıhhat teknolojileri kıymetlendirme sistemleri ile tahlil edilerek hastanın tedavi seçeneklerine dahil edilmelidir” diye konuştu.

DİJİTAL DİYABET EĞİTİMİNİN KIYMETİ, PANDEMİDE BİR KERE DAHA ANLAŞILDI

Prof. Dr Selçuk Dağdelen ise teletıp konusuna değindi. Dağdelen bahse ait şu tabirleri kullandı:

Teletıp, gerçek tıbbın yerini alamaz. Ancak kronik hastalık idaresinde hasta ahengini arttırabilir, kronik hastalık tedbire programlarında faydalı olabilir. Teletıp uygulamaları için mevzuat boşluğu münasebetiyle hukuksal ve etik korkular vardır. Glisemik kontrolsüzlüğün şiddetli olduğu kritik hastalık ve hastalarda hastaneye yatışı gereken diyabetliler için “geçici” sensör ve pompa geri ödemesi, makul bir seçenek olarak kesinlikle geri ödeme açısından değerlendirilmelidir. Çocukluk çağı diyabetinde çağın gerisindeyiz. Glukoz Sensörleri hala geri ödeme kapsamında olmadığı için çocuklar günde 5-7 defa parmaklarını delmek zorunda kalıyor. İnsülin Pompası hayat kurtarıcıdır. İnsülin pompasında hastanın üzerinde kalan mali yük çok yüksektir. Bu iki bahiste devlet dayanağına acil ihtiyaç vardır.

Prof Dr İlknur Arslanoğlu, “Çağı yakalamak, hatta “gelişmiş” toplumların ötesine de geçerek örnek bir bakım programı oluşturmak ülkemiz için bir hayal değildir’ dedi. Arslanoğlu, “Ülkemizde insülin kullanan çocuk diyabetlilerin sayısının 20-25 bin civarında olduğu düşünülmektedir. Bu nispeten küçük ama kıymetli kümenin uygun denetleme şartları yaratılarak en gelişmiş diyabet teknolojilerinden yararlanmasının, çocuk endokrin merkezlerinde kâfi diyabet hemşiresi, diyetisyen, toplumsal hizmet uzmanı, psikolog ve teknik dayanak elemanı içeren sıhhat takımı ile desteklenmesinin kısa, orta ve uzun vadede sayısız toplumsal faydaları vardır” dedi.

HER DİYABETLİ UĞRAŞINDA KENDİ HASTA HAKLARINI BİLMELİDİR

Prof. Dr Şehnaz Karadeniz ise hasta hakları ile ilgili düzenleme/kanunlar yapılırken mevzu ile ilgili sıhhat uzmanları ve hasta örgütleri üzere sivil toplum kuruluşlarının talep ve görüşlerinin alınması gerektiğini vurguladı. Bilhassa geri ödeme sistemlerinde mağduriyetlerin oluşmaması için saha tespitlerinin kıymetlendirilmesi gerektiğini söyledi.

Karadeniz, “Türkiye’nin diyabetle gayrette başarılı olması için gereken bilgi birikimi, tecrübe ve kaynakları vardır. D 2020 projesiyle toplanan dokümantasyon, ülkenin diyabetle uğraşında değerli eksiklerin giderilmesi açısından stratejik bilgiler sağlamaktadır” dedi.

Demirören Haber Ajansı – Son Dakika Haberleri